《普通話水平測(cè)試》朗讀課文60篇

作品1號(hào)——《白楊禮贊》那是力爭(zhēng)上游的一種樹，筆直的干，筆直的枝。它的干呢，通常是丈把高，像是加以人工似的，一丈以內(nèi)，絕無旁枝；它所有的椏枝呢，一律向上，而且緊緊靠攏，也像是加以人工似的，成為一束，絕無橫斜逸出；它的寬大的葉子也是片片向上，幾乎沒有斜生的，更不用說倒垂了；它的皮，光滑而有銀色的暈圈，微微泛出淡青色。這是雖在北方的風(fēng)雪的壓迫下卻保持著倔強(qiáng)挺立的一種樹！哪怕只有碗來粗細(xì)罷，它卻努力向上發(fā)展，高到丈許，兩丈，參天聳立，不折不撓，對(duì)抗著西北風(fēng)。這就是白楊樹，西北極普通的一種樹，然而決不是平凡的樹！它沒有婆娑的姿態(tài)，沒有屈曲盤旋的虬枝，也許你要說它不美麗，──如果美是專指“婆娑”或“橫斜逸出”之類而言，那么白楊樹算不得樹中的好女子；但是它卻是偉岸，正直，樸質(zhì)，嚴(yán)肅，也不缺乏溫和，更不用提它的堅(jiān)強(qiáng)不屈與挺拔，它是樹中的偉丈夫！當(dāng)你在積雪初融的高原上走過，看見平坦的大地上傲然挺立這么一株或一排白楊樹，難道你就只覺得樹只是樹，難道你就不想到它的樸質(zhì)，嚴(yán)肅，堅(jiān)強(qiáng)不屈，至少也象征了北方的農(nóng)民；難道你竟一點(diǎn)兒也不聯(lián)想到，在敵后的廣大土//地上，到處有堅(jiān)強(qiáng)不屈，就像這白楊樹一樣傲然挺立的守衛(wèi)他們家鄉(xiāng)的哨兵！難道你又不更遠(yuǎn)一點(diǎn)想到這樣枝枝葉葉靠緊團(tuán)結(jié)，力求上進(jìn)的白楊樹，宛然象征了今天在華北平原縱橫決蕩用血寫出新中國(guó)歷史的那種精神和意志。節(jié)選自茅盾《白楊禮贊》Nàshìlìzhēngshàngyóudeyīzhǒngshù，bǐzhídegàn，bǐzhídezhī．Tādegànne，tōngchángshìzhàngbǎgāo，xiàngshìjiāyǐréngōngshìde，yīzhàngyǐnèi，juéwúpángzhī；tāsuǒyǒudeyāzhīne，yīlǜxiàngshàng，érqiějǐnjǐnkàolǒng，yěxiàngshìjiāyǐréngōngshìde，chéngwéiyīshù，juéwúhéngxiéyìchū；tādekuāndàdeyèziyěshìpiànpiànxiàngshàng，jīhūméi·yǒuxiéshēngde，gèngbùyòngshuōdǎochuíle；tādepí，guānghuáéryǒuyínsèdeyùnquān，wēiwēifànchūdànqīngsè．Zhèshìsuīzàiběifāngdefēngxuědeyāpòxiàquèbǎochízhejuéjiàngtǐnglìdeyīzhǒngshù！Nǎpàzhǐyǒuwǎnláicūxìbà，tāquènǔlìxiàngshàngfāzhǎn，gāodàozhàngxǔ，liǎngzhàng，cāntiānsǒnglì，bùzhé-bùnáo，duìkàngzhexīběifēng．Zhèjiùshìbáiyángshù，xīběijípǔtōngdeyīzhǒngshù，rán'érjuébùshìpíngfándeshù！Tāméi·yǒupósuōdezītài，méi·yǒuqūqūpánxuándeqiúzhī，yěxǔnǐyàoshuōtābùměilì，──Rúguǒměishìzhuānzhǐ“pósuō”huò“héngxiéyìchū”zhīlèiéryán，nàme，báiyángshùsuàn·bù·déshùzhōngdehǎonǚzǐ；dànshìtāquèshìwěi'àn，zhèngzhí，pǔzhì，yánsù，yěbùquēfáwēnhé，gèngbùyòngtítādejiānqiángbùqūyǔtǐngbá，tāshìshùzhōngdewěizhàngfu！Dāngnǐzàijīxuěchūróngdegāoyuán·shàngzǒuguò，kàn·jiànpíngtǎndedàdì·shàngàorántǐnglìzhèmeyīzhūhuòyīpáibáiyángshù，nándàonǐjiùzhǐjué·déshùzhǐshìshù，nándàonǐjiùbùxiǎngdàotādepǔzhì，yánsù，jiānqiángbùqū，zhìshǎoyěxiàngzhēngleběifāngdenóngmín；nándàonǐjìngyīdiǎnyěbùliánxiǎngdào，zàidíhòudeguǎngdàtǔ//dì·shàng，dàochǔyǒujiānqiángbùqū，jiùxiàngzhèbáiyángshùyīyàngàorántǐnglìdeshǒuwèitāmenjiāxiāngdeshàobīng！Nándàonǐyòubùgèngyuǎnyīdiǎnrxiǎngdàozhèyàngzhīzhī-yèyèkàojǐntuánjié，lìqiúshàngjìndebáiyángshù，wǎnránxiàngzhēnglejīntiānzàiHuáběiPíngyuánzònghéngjuédàngyòngxuèxiěchūxīnzhōngguólìshǐdenàzhǒngjīngshénhéyìzhì。JiéxuǎnzìMáoDùn《BáiyángLǐZàn》作品2號(hào)——《差別》兩個(gè)同齡的年輕人同時(shí)受雇于一家店鋪，并且拿同樣的薪水?？墒且欢螘r(shí)間后，叫阿諾德的那個(gè)小伙子青云直上，而那個(gè)叫布魯諾的小伙子卻仍在原地踏步。布魯諾很不滿意老板的不公正待遇。終于有一天他到老板那兒發(fā)牢騷了。老板一邊耐心地聽著他的抱怨，一邊在心里盤算著怎樣向他解釋清楚他和阿諾德之間的差別?！安剪斨Z先生，”老板開口說話了，“您現(xiàn)在到集市上去一下，看看今天早上有什么賣的?！辈剪斨Z從集市上回來向老板匯報(bào)說，今早集市上只有一個(gè)農(nóng)民拉了一車土豆在賣。“有多少？”老板問。布魯諾趕快戴上帽子又跑到集上，然后回來告訴老板一共四十袋土豆?！皟r(jià)格是多少？”布魯諾又第三次跑到集上問來了價(jià)格?！昂冒?，”老板對(duì)他說，“現(xiàn)在請(qǐng)您坐到這把椅子上一句話也不要說，看看阿諾德怎么說?！卑⒅Z德很快就從集市上回來了。向老板匯報(bào)說到現(xiàn)在為止只有一個(gè)農(nóng)民在賣土豆，一共四十口袋，價(jià)格是多少多少；土豆質(zhì)量很不錯(cuò)，他帶回來一個(gè)讓老板看看。這個(gè)農(nóng)民一個(gè)鐘頭以后還會(huì)弄來幾箱西紅柿，據(jù)他看價(jià)格非常公道。昨天他們鋪?zhàn)拥奈骷t柿賣得很快，庫(kù)存已經(jīng)不//多了。他想這么便宜的西紅柿，老板肯定會(huì)要進(jìn)一些的，所以他不僅帶回了一個(gè)西紅柿做樣品，而且把那個(gè)農(nóng)民也帶來了，他現(xiàn)在正在外面等回話呢。此時(shí)老板轉(zhuǎn)向了布魯諾，說：“現(xiàn)在您肯定知道為什么阿諾德的薪水比您高了吧！”――節(jié)選自張健鵬、胡足青主編《故事時(shí)代》中《差別》Liǎnggètónglíngdeniánqīngréntóngshíshòugùyúyījiādiànpù，bìngqiěnátóngyàngdexīn·shuǐ．Kěshìyīduànshíjiānhòu，jiàoAnuòdédenàgexiǎohuǒziqīngyúnzhíshàng，érnàgèjiàoBùlǔnuòdexiǎohuǒziquèréngzàiyuándìtàbù．Bùlǔnuòhěnbùmǎnyìlǎobǎndebùgōngzhèngdàiyù．Zhōngyúyǒuyītiāntādàolǎobǎnnàrfāláo·sāole．Lǎobǎnyībiānnaìxīndìtīngzhetādebào·yuàn，yībiānzàixīn·lǐpánsuanzhezěnyàngxiàngtājiěshìqīngchutāhéAnuòdézhījiāndechābié．“Bùlǔnuòxiānsheng，”Lǎobǎnkāikǒushuōh(huán)uàle，“Nínxiànzàidàojíshì·shàngqùyīxià，kànkɑnjīntiānzǎoshɑngyǒushénmemàide．”Bùlǔnuòcóngjíshì·shànghuí·láixiànglǎobǎnhuìbàoshuō，jīnzǎojíshì·shàngzhǐyǒuyīgènóngmínlāleyīchētǔdòuzàimài．“yǒuduō·shǎo?”Lǎobǎnwèn．Bùlǔnuògǎnkuàidài·shàngmàozǐyòupǎodàojí·shàng，ránhòuhuí·láigàosulǎobǎnyīgòngsìshídàitǔdòu．“Jiàgéshìduō·shǎo?”Bùlǔnuòyòudì-sāncìpǎodàojí·shàngwènláilejiàgé．“Hǎobā，”Lǎobǎnduìtāshuō，“Xiànzàiqǐngnínzuòdàozhèbǎyǐzi·shàngyījùhuàyěbùyàoshuō，kànkɑnAnuòdézěnmeshuō．”Anuòdéhěnkuàijiùcóngjíshì·shànghuí·láile．Xiànglǎobǎnhuìbàoshuōdàoxiànzàiwéizhǐzhǐyǒuyīgènóngmínzàimàitǔdòu，yīgòngsìshíkǒudai，jiàgéshìduō·shǎoduō·shǎo；tǔdòuzhìliànghěnbùcuò，tādàihuí·láiyīgèrànglǎobǎnkànkàn．Zhègenóngmínyīgèzhōngtóuyǐhòuháihuìnòngláijǐxiāngxīhóngshì，jùtākànjiàgéfēichánggōngdào．Zuótiāntāménpùzidexīhóngshìmàidehěnkuài，kùcúnyǐ·jīngbù//duōle．Tāxiǎngzhèmepiányidexīhóngshì,lǎobǎnkěndìnghuìyàojìnyīxiēde，suǒyǐtābùjǐndàihuíleyīgèxīhóngshìzuòyàngpǐn，érqiěbǎnàgènóngmínyědài·láile，tāxiànzàizhèngzàiwài·miànděnghuíhuàne．CǐshílǎobǎnzhuǎnxiàngleBùlǔnuò，shuō：“Xiànzàinínkěndìngzhī·dàowèishénmeAnuòdédexīn·shuǐbǐníngāolebɑ?”JiéxuǎnzìZhāngJiànpéng、HúZúqīngzhǔbiān《GùshìShídài》zhōng《Chābié》作品3號(hào)——《丑石》我常常遺憾我家門前的那塊丑石：它黑黝黝地臥在那里，牛似的模樣；誰(shuí)也不知道是什么時(shí)候留在這里的，誰(shuí)也不去理會(huì)它。只是麥?zhǔn)諘r(shí)節(jié)，門前攤了麥子，奶奶總是說：這塊丑石，多占地面呀，抽空把它搬走吧。它不像漢白玉那樣的細(xì)膩，可以刻字雕花，也不像大青石那樣的光滑，可以供來浣紗捶布。它靜靜地臥在那里，院邊的槐陰沒有庇覆它，花兒也不再在它身邊生長(zhǎng)?；牟荼惴毖艹鰜?，枝蔓上下，慢慢地，它竟銹上了綠苔、黑斑。我們這些做孩子的，也討厭起它來，曾合伙要搬走它，但力氣又不足；雖時(shí)時(shí)咒罵它，嫌棄它，也無可奈何，只好任它留在那里了。終有一日，村子里來了一個(gè)天文學(xué)家。他在我家門前路過，突然發(fā)現(xiàn)了這塊石頭，眼光立即就拉直了。他再?zèng)]有離開，就住了下來；以后又來了好些人，都說這是一塊隕石，從天上落下來已經(jīng)有二三百年了，是一件了不起的東西。不久便來了車，小心翼翼地將它運(yùn)走了。這使我們都很驚奇！這又怪又丑的石頭，原來是天上的??！它補(bǔ)過天，在天上發(fā)過熱、閃過光，我們的先祖或許仰望過它，它給了他們光明、向往、憧憬；而它落下來了，在污土里，荒草里，一躺就//是幾百年了！我感到自己的無知，也感到了丑石的偉大，我甚至怨恨它這么多年竟會(huì)默默地忍受著這一切！而我又立即深深地感到它那種不屈于誤解、寂寞的生存的偉大。――節(jié)選自賈平凹《丑石》Wǒchángchángyíhànwǒjiāménqiánnàkuàichǒushí：Tāhēiyǒuyǒudewòzàinà·lǐ，niúshìdemúyàng；shéiyěbùzhī·dàoshìshénmeshíhouliúzàizhè·lǐde，shéiyěbùqùlǐhuìt?。甖hǐshìmàishōushíjié，ménqiántānlemàizǐ，nǎinɑizǒngshìshuō：Zhèkuàichǒushí，duōzhàndìmiànya，chōukòngbǎtābānzǒubɑ．Tābùxiànghànbáiyùnàyàngdexìnì，kěyǐkèzìdiāohuā，yěbùxiàngdàqīngshínàyàngdeguānghuá，kěyǐgōngláihuànshāchuíbù．Tājìngjìngdewòzàinà·lǐ，yuànbiāndehuáiyīnméi·yǒubìfùtā，huā'éryěbùzàizàitāshēnbiānshēngzhǎng．Huāngcǎobiànfányǎnchū·lái，zhīwànshàngxià，mànmànde，tājìngxiùshànglelǜtái、hēibān．Wǒmenzhèxiēzuòháizǐde，yětǎoyàn·qǐtā·lái，cénghéhuǒyàobānzǒutā，dànlìqiyòubùzú；suīshíshízhòumàtā，xiánqìtā，yěwúkě-nàihé，zhǐhǎorèntāliúzàinà·lǐle．Zhōngyǒuyīrì，cūnzǐ·lǐláileyīgètiānwénxuéji?。甌āzàiwǒjiāménqiánlùguò，tūránfāxiànlezhèkuàishítóu，yǎnguānglìjíjiùlāzhíle．Tāzàiméi·yǒulíkāi，jiùzhùlexià·lái；yǐhòuyòuláilehǎoxiērén，dōushuōzhèshìyīkuàiyǔnshí，cóngtiān·shàngluòxià·láiyǐ·jīngyǒuèr-sānbǎiniánle，shìyījiànliǎo·bùqǐdedōngxi．Bùjiǔbiànláilechē，xiǎoxīn－yìyìdejiāngtāyùnzǒule．Zhèshǐwǒmendōuhěnjīngqí，zhèyòuguàiyòuchǒudeshítou，yuánláishìtiān·shàngdeɑ！Tābǔguotiān，zàitiān·shàngfāguorè、shǎnguoguāng，wǒmendexiānzǔhuòxǔyǎngwàngguotā，tāgěiletāmenguāngmíng、xiàngwǎng、chōngjǐng；értāluòxià·láile，zàiwūtǔ·lǐ，huāngcǎo·lǐ，yītǎngjiù//shìjǐbǎiniánle！Wǒgǎndàozìjǐdewúzhī，yěgǎndàolechǒushídewěidà，wǒshènzhìyuànhèntāzhèmeduōniánjìnghuìmòmòderěnshòuzhezhèyīqiē！Erwǒyòulìjíshēnshēndegǎndàotānàzhǒngbùqūyúwùjiě、jìmòdeshēngcúndewěidà．JiéxuǎnzìJiǎPíngWā《ChǒuShí》作品4號(hào)——《達(dá)瑞的故事》在達(dá)瑞八歲的時(shí)候，有一天他想去看電影。因?yàn)闆]有錢，他想是向爸媽要錢，還是自己掙錢。最后他選擇了后者。他自己調(diào)制了一種汽水，向過路的行人出售。可那時(shí)正是寒冷的冬天，沒有人買，只有兩個(gè)人例外――他的爸爸和媽媽。他偶然有一個(gè)和非常成功的商人談話的機(jī)會(huì)。當(dāng)他對(duì)商人講述了自己的“破產(chǎn)史”后，商人給了他兩個(gè)重要的建議：一是嘗試為別人解決一個(gè)難題；二是把精力集中在你知道的、你會(huì)的和你擁有的東西上。這兩個(gè)建議很關(guān)鍵。因?yàn)閷?duì)于一個(gè)八歲的孩子而言，他不會(huì)做的事情很多。于是他穿過大街小巷，不停地思考：人們會(huì)有什么難題，他又如何利用這個(gè)機(jī)會(huì)？一天，吃早飯時(shí)父親讓達(dá)瑞去取報(bào)紙。美國(guó)的送報(bào)員總是把報(bào)紙從花園籬笆的一個(gè)特制的管子里塞進(jìn)來。假如你想穿著睡衣舒舒服服地吃早飯和看報(bào)紙，就必須離開溫暖的房間，冒著寒風(fēng)，到花園去取。雖然路短，但十分麻煩。當(dāng)達(dá)瑞為父親取報(bào)紙的時(shí)候，一個(gè)主意誕生了。當(dāng)天他就按響鄰居的門鈴，對(duì)他們說，每個(gè)月只需付給他一美元，他就每天早上把報(bào)紙塞到他們的房門底下。大多數(shù)人都同意了，很快他有//了七十多個(gè)顧客。一個(gè)月后，當(dāng)他拿到自己賺的錢時(shí)，覺得自己簡(jiǎn)直是飛上了天。很快他又有了新的機(jī)會(huì)，他讓他的顧客每天把垃圾袋放在門前，然后由他早上運(yùn)到垃圾桶里，每個(gè)月加一美元。之后他還想出了許多孩子賺錢的辦法，并把它集結(jié)成書，書名為《兒童掙錢的二百五十個(gè)主意》。為此，達(dá)瑞十二歲時(shí)就成了暢銷書作家，十五歲有了自己的談話節(jié)目，十七歲就擁有了幾百萬美元。――節(jié)選自[德]博多?舍費(fèi)爾《達(dá)瑞的故事》，劉志明譯ZàiDáruìbàsuìdeshíhou，yǒuyītiāntāxiǎngqùkàndiànyǐng．Yīn·wéiméi·yǒuqián，tāxiǎngshìxiàngbàmāyàoqián，háishìzìjǐzhèngqián．Zuìhòutāxuǎnzélehòuzhě．Tāzìjǐdiáozhìleyīzhǒngqìshuǐr，xiàngguòl(fā)ùdexíngrénchūshòu．Kěnàshízhèngshìhánlěngdedōngtiān，méi·yǒurénmǎi，zhǐyǒuliǎnggèrénlìwài──tādebàbɑhémāmɑ．Tāǒurányǒuyīgèhéfēichángchénggōngdeshāngréntánhuàdejī·huì．Dāngtāduìshāngrénjiǎngshùlezìjǐde“pòchǎnshǐ”hòu，shāngréngěiletāliǎnggèzhòngyàodejiànyì：yīshìchángshìwéibié·rénjiějuéyīgènántí；èrshìbǎjīnglìjízhōngzàinǐzhī·dàode、nǐhuìdehénǐyōngyǒudedōngxi·shɑng．Zhèliǎnggèjiànyìhěnguānjiàn．Yīn·wèiduìyúyīgèbāsuìdeháiziéryán，tābùhuìzuòshìqinghěnduō．Yúshìtāchuānguòdàjiēxiǎoxiàng，bùtíngdesīkǎo：rénmenhuìyǒushénmenántí，tāyòurúhélìyòngzhègejī·huì？Yītiān，chīzǎofànshífù·qīnràngDáruìqùqǔbàozhǐ．Měiguódesòngbàoyuánzǒngshìbǎbàozhǐcónghuāyuánlíbadeyīgètèzhìdeguǎnzi·lǐsāijìn·lái．Jiǎrúnǐxiǎngchuānzheshuìyīshūshū-fúfúdechīzǎofànhékànbàozhǐ，jiùbìxūlíkāiwēnnuǎndefángjiān，màozhehánfēng，dàohuāyuánqùqǔ．Suīránlùduǎn，dànshífēnmáfan．DāngDáruìwèifù·qīnqǔbàozhǐdeshíhou，yīgèzhǔyìdànshēngle．Dàngtiāntājiùànxiǎnglín·jūdeménlíng，duìtāmenshuō，měigèyuèzhǐxūfùgěitāyīměiyuán，tājiùměitiānzǎoshɑngbǎbàozhǐsāidàotāmendefángméndǐ·xià．Dàduōshùréndōutóngyìle，hěnkuàitājiùyǒu//leqīshíduōgègùkè．Yīgèyuèhòu，dāngtānádàozìjǐzuàndeqiánshí，jué·dézìjǐjiǎnzhíshìfēi·shàngletiān．Hěnkuàitāyòuyǒulexīndejī·huì，tāràngtādegùkèměitiānbǎlājīdàifàngzàiménqián，ránhòuyóutāzǎoshàngyùndàolājītǒng·lǐ，měigèyuèjiāyīměiyuán．Zhīhòutāháixiǎngchūlexǔduōh(huán)áizizuànqiándebànfǎ，bìngbǎtājíjiéchéngshū，shūmíngwéi《ErtóngZhèngqiándeErbǎiWǔshígèZhǔyi》．Wéicǐ，Daruìshí'èrsuìshíjiùchénglechàngxiāoshūzuòjiā，shíwǔsuìyǒulezìjǐdetánhuàjiémù，shíqīsuìjiùyōngyǒulejǐbǎiwànměiyuán．作品5號(hào)——《第一場(chǎng)雪》這是入冬以來，膠東半島上第一場(chǎng)雪。雪紛紛揚(yáng)揚(yáng)，下得很大。開始還伴著一陣兒小雨，不久就只見大片大片的雪花，從彤云密布的天空中飄落下來。地面上一會(huì)兒就白了。冬天的山村，到了夜里就萬籟俱寂，只聽得雪花簌簌地不斷往下落，樹木的枯枝被雪壓斷了，偶爾咯吱一聲響。大雪整整下了一夜。今天早晨，天放晴了，太陽(yáng)出來了。推開門一看，嗬！好大的雪啊！山川、河流、樹木、房屋，全都罩上了一層厚厚的雪，萬里江山，變成了粉妝玉砌的世界。落光了葉子的柳樹上掛滿了毛茸茸亮晶晶的銀條兒；而那些冬夏常青的松樹和柏樹上，則掛滿了蓬松松沉甸甸的雪球兒。一陣風(fēng)吹來，樹枝輕輕地?fù)u晃，美麗的銀條兒和雪球兒簌簌地落下來，玉屑似的雪末兒隨風(fēng)飄揚(yáng)，映著清晨的陽(yáng)光，顯出一道道五光十色的彩虹。大街上的積雪足有一尺多深，人踩上去，腳底下發(fā)出咯吱咯吱的響聲。一群群孩子在雪地里堆雪人，擲雪球兒。那歡樂的叫喊聲，把樹枝上的雪都震落下來了。俗話說，“瑞雪兆豐年”。這個(gè)話有充分的科學(xué)根據(jù)，并不是一句迷信的成語(yǔ)。寒冬大雪，可以凍死一部分越冬的害蟲；融化了的水滲進(jìn)土層深處，又能供應(yīng)//莊稼生長(zhǎng)的需要。我相信這一場(chǎng)十分及時(shí)的大雪，一定會(huì)促進(jìn)明年春季作物，尤其是小麥的豐收。有經(jīng)驗(yàn)的老農(nóng)把雪比做是“麥子的棉被”。冬天“棉被”蓋得越厚，明春麥子就長(zhǎng)得越好，所以又有這樣一句諺語(yǔ)：“冬天麥蓋三層被，來年枕著饅頭睡?！蔽蚁?，這就是人們?yōu)槭裁窗鸭皶r(shí)的大雪稱為“瑞雪”的道理吧。――節(jié)選自峻青《第一場(chǎng)雪》Zhèshìrùdōngyǐlái，JiāodōngBàndǎo·shàngdì-yīchángxuě．Xuěfēnfēn-yángyáng，xiàdehěndà．Kāishǐháibànzheyīzhènrxiǎoyǔ，bùjiǔjiùzhǐjiàndàpiàndàpiàndexuěhuā，cóngtóngyún-mìbùdetiānkōngzhōngpiāoluòxià·lái．Dìmiàn·shàngyīhuìrjiùbáile．Dōngtiāndeshāncūn，dàoleyè·lǐjiùwànlài-jùjì，zhītīngdexuěhuāsùsùdebùduànwǎngxiàluò，shùmùdekūzhībèixuěyāduànle，ǒu'ěrgēzhīyīshēngxiǎng．Dàxuězhěngzhěngxiàleyīyè．Jīntiānzǎo·chén，tiānfàngqíngle，tài·yángchū·láile．Tuīkāiményīkàn，hè！Hǎodàdexuěy??！Shānchuān、héliú、shùmù、fángwū，quándōuzhào·shàngleyīcénghòuhòudexuě，wànlǐjiāngshān，biànchénglefěnzhuāng-yùqìdeshìjiè．Luòguāngleyèzideliǔshù·shàngguàmǎnlemáorōngrōngliàngjīngjīngdeyíntiáor；érnàxiēdōng-xiàchángqīngdesōngshùhébǎishù·shàng，zéguàmǎnlepéngsōngsōngchéndiàndiàndexuěqiúr．Yīzhènfēngchuīlái，shùzhīqīngqīngdeyáo·huàng，měilìdeyíntiáorhéxuěqiúrsùsùdeluòxià·lái，yùxièshìdexuěmòrsuífēngpiāoyáng，yìngzheqīngchéndeyángguāng，xiǎnchūyīdàodàowǔguāng-shísèdecǎihóng．Dàjiē·shàngdejīxuězúyǒuyīchǐduōshēn，réncǎishàng·qù，jiǎodǐ·xiàfāchūgēzhīgēzhīdexiǎngshēng．Yīqúnqúnháizizàixuědì·lǐduīxuěrén，zhìxuěqiú．Nàhuānlèdejiàohǎnshēng，bǎshùzhī·shàngdexuědōuzhènluòxià·láile．Súhuàshuō，“Ruìxuězhàofēngnián”．Zhègehuàyǒuchōngfèndekēxuégēnjù，bìngbùshìyījùmíxìndechéngyǔ．Hándōngdàxuě，kěyǐdòngsǐyībùfenyuèdōngdehàichóng；rónghuàledeshuǐshènjìntǔcéngshēnchǔ，yòunénggōngyīng//zhuāngjiashēngzhǎngdexūyào．Wǒxiāngxìnzhèyīchángshífēnjíshídedàxuě，yīdìnghuìcùjìnmíngniánchūnjìzuòwù，yóuqíshìxiǎomàidefēngshōu．Yǒujīngyàndelǎonóngbǎxuěbǐzuòshì“màizǐdemiánbèi”．Dōngtiān“miánbèi”gàideyuèhòu，míngchūnmàizijiùzhǎngdeyuèhǎo，suǒyǐyòuyǒuzhèyàngyījùyànyǔ：“Dōngtiānmàigàisāncéngbèi，láiniánzhěnzhemántoushuì”．Wǒxiǎng，zhèjiùshìrénmenwèishénmebǎjíshídedàxuěchēngwéi“ruìxuě”dedào·lǐbɑ．JiéxuǎnzìJùnQīng《Dì-yīChángXuě》作品6號(hào)——《讀書人是幸福人》我常想讀書人是世間幸福人，因?yàn)樗藫碛鞋F(xiàn)實(shí)的世界之外，還擁有另一個(gè)更為浩瀚也更為豐富的世界?，F(xiàn)實(shí)的世界是人人都有的，而后一個(gè)世界卻為讀書人所獨(dú)有。由此我想，那些失去或不能閱讀的人是多么的不幸，他們的喪失是不可補(bǔ)償?shù)?。世間有諸多的不平等，財(cái)富的不平等，權(quán)力的不平等，而閱讀能力的擁有或喪失卻體現(xiàn)為精神的不平等。一個(gè)人的一生，只能經(jīng)歷自己擁有的那一份欣悅，那一份苦難，也許再加上他親自聞知的那一些關(guān)于自身以外的經(jīng)歷和經(jīng)驗(yàn)。然而，人們通過閱讀，卻能進(jìn)入不同時(shí)空的諸多他人的世界。這樣，具有閱讀能力的人，無形間獲得了超越有限生命的無限可能性。閱讀不僅使他多識(shí)了草木蟲魚之名，而且可以上溯遠(yuǎn)古下及未來，飽覽存在的與非存在的奇風(fēng)異俗。更為重要的是，讀書加惠于人們的不僅是知識(shí)的增廣，而且還在于精神的感化與陶冶。人們從讀書學(xué)做人，從那些往哲先賢以及當(dāng)代才俊的著述中學(xué)得他們的人格。人們從《論語(yǔ)》中學(xué)得智慧的思考，從《史記》中學(xué)得嚴(yán)肅的歷史精神，從《正氣歌》中學(xué)得人格的剛烈，從馬克思學(xué)得人世//的激情，從魯迅學(xué)得批判精神，從托爾斯泰學(xué)得道德的執(zhí)著。歌德的詩(shī)句刻寫著睿智的人生，拜倫的詩(shī)句呼喚著奮斗的熱情。一個(gè)讀書人，一個(gè)有機(jī)會(huì)擁有超乎個(gè)人生命體驗(yàn)的幸運(yùn)人。節(jié)選自謝冕《讀書人是幸福人》Wǒchángxiǎngdúshūrénshìshìjiānxìngfúrén，yīn·wéitāchúleyōngyǒuxiànshídeshìjièzhīwài，háiyōngyǒulìngyīgègèngwéihàohànyěgèngwéifēngfùdeshìjiè．Xiànshídeshìjièshìrénréndōuyǒude，érhòuyīgèshìjièquèwéidúshūrénsuǒdúyǒu．Yóucǐwǒyòuxiǎng，nàxiēshīqùhuòbùnéngyuèdúderénshìduōmedebùxìng，tāmendesàngshīshìbùkěbǔchángde．Shìjiānyǒuzhūduōdebùpíngděng，cáifùdebùpíngděng，quánlìdebùpíngděng，éryuèdúnénglìdeyōngyǒuhuòsàngshīquètǐxiànwéijīngshéndebùpíngděng．Yīgèréndeyīshēng，zhǐnéngjīnglìzìjǐyōngyǒudenàyīfènxīnyuè，nàyīfènkǔnán，yěxǔzàijiā·shàngtāqīnzìwénzhīdenàyīxiēguānyúzìshēnyǐwàidejīnglìhéjīngyàn．Rán'ér，rénmentōngguòyuèdú，quènéngjìnrùbùtóngshíkōngdezhūduōtāréndeshìjiè．Zhèyàng，jùyǒuyuèdúnénglìderén，wúxíngjiānhuòdélechāoyuèyǒuxiànshēngmìngdewúxiànkěnéngxìng．Yuèdúbùjǐnshǐtāduōshílecǎo-mù-chóng-yúzhīmíng，érqiěkěyǐshàngsùyuǎngǔxiàjíwèilái，bǎolǎncúnzàideyǔfēicúnzàideqīfēng-yìsú．Gèngwéizhòngyàodeshì，dúshūjiāhuìyúrénmendebùjǐnshìzhīshidezēngguǎng，érqiěháizàiyújīngshéndegǎnhuàyǔtáoyě．Rénmencóngdúshūxuézuòrén，cóngnàxiēwǎngzhéxiānxiányǐjídāngdàicáijùndezhùshùzhōngxuédétāmenderéngé．Rénmencóng《Lúnyǔ》zhōngxuédézhìhuìdesīkǎo，cóng《Shǐjì》zhōngxuédéyánsùdelìshǐjīngshen，cóng《Zhèngqìgē》zhōngxuédéréngédegāngliè，cóngMǎkèsīxuédérénshì//dejīqíng，cóngLǔXùnxuédépīpànjīngshén，cóngTuō'ěrsītàixuédédàodédezhízhuó．Gēdédeshījùkèxiězheruìzhìderénshēng，Bàilúndeshījùhūhuànzhefèndòuderèqíng．Yīgèdúshūrén，yīgèyǒujī·huìyōngyǒuchāohūgèrénshēngmìngtǐyàndexìngyùnrén．JiéxuǎnzìXièMiǎn《DúshūrénShìXìngfúRén》作品7號(hào)——《二十美金的價(jià)值》一天，爸爸下班回到家已經(jīng)很晚了，他很累也有點(diǎn)兒煩，他發(fā)現(xiàn)五歲的兒子靠在門旁正等著他?！鞍郑铱梢詥柲粋€(gè)問題嗎？”“什么問題？”“爸，您一小時(shí)可以賺多少錢？”“這與你無關(guān)，你為什么問這個(gè)問題？”父親生氣地說?！拔抑皇窍胫?，你、請(qǐng)告訴我，您一小時(shí)賺多少錢？”小孩兒哀求道。“假如你一定要知道的話，我一小時(shí)賺二十美金?！薄芭?，”小孩兒低下了頭，接著又說，“爸，可以借我十美金嗎？”父親發(fā)怒了：“如果你只是要借錢分工負(fù)責(zé)去買毫無意義的玩具的話，給我回到你的房間睡覺去。好好想想為什么你會(huì)那么自私。我每天辛苦工作，沒時(shí)間和你玩兒小孩子的游戲。”小孩兒默默地回到自己的房間關(guān)上門。父親坐下來還在生氣。后來，他平靜下來了。心想他可能對(duì)孩子太兇了――或許孩子真的很想買什么東西，再說他平時(shí)很少要過錢。父親走進(jìn)孩子的房間：“你睡了嗎？”“爸，還沒有，我還醒著?！焙⒆踊卮??！拔覄偛趴赡軐?duì)你太兇了，”父親說，“我不應(yīng)該發(fā)那么大的火兒――這是你要的十美金?！薄鞍?，謝謝您?！焙⒆痈吲d地從枕頭下拿出一些被弄皺的鈔票，慢慢地?cái)?shù)著?！盀槭裁茨阋呀?jīng)有錢了還要？”父親不解地問?！耙?yàn)樵瓉聿粔?，但現(xiàn)在湊夠了?！焙⒆踊卮穑骸鞍治椰F(xiàn)在有//二十美金了，我可以向您買一個(gè)小時(shí)的時(shí)間嗎？明天請(qǐng)?jiān)缫稽c(diǎn)兒回家――我想和您一起吃晚餐?！惫?jié)選自唐繼柳編譯《二十美金的價(jià)值》Yītiān，bàbɑxiàbānhuídàojiāyǐ·jīnghěnwǎnle，tāhěnlèiyěyǒudiǎnrfán，tāfāxiànwǔsuìdeérzikàozàiménpángzhèngděngzhet?。癇à，wǒkěyǐwènnínyīgèwèntímɑ？”“Shénmewèntí？”“Bà，nínyīxiǎoshíkěyǐzhuànduō·shǎoqián？”“Zhèyǔnǐwúguān，nǐwèishénmewènzhègewèntí？”Fù·qīnshēngqìdeshuō．“Wǒzhǐshìxiǎngzhī·dào，qǐnggàosùwǒ，nínyīxiǎoshízuànduō·shǎoqián？”Xiǎoháirāiqiúdào,“Jiǎrúnǐyīdìngyàozhī·dàodehuà，wǒyīxiǎoshízhuànèrshíměijīn．”“ò，”Xiǎoháirdīxiàletóu，jiēzheyòushuō，“Bà，kěyǐjièwǒshíměijīnmɑ？”Fù·qīnfānùle：“Rúguǒnǐzhǐshìyàojièqiánqùmǎiháowúyìyìdewánjùdehuà，gěiwǒhuídàonǐdefángjiānshuìjiào·qù．Hǎohǎoxiǎngxiɑngwèishénmenǐhuìnàmezìsī．Wǒměitiānxīnkǔgōngzuò，méishíjiānhénǐwánrxiǎoháizideyóuxì．”Xiǎoháirmòmòdehuídàozìjǐdefángjiānguān·shàngmén．Fù·qīnzuòxià·láiháishēngqì．Hòulái，tāpíngjìngxià·láile．Xīnxiǎngtākěnéngduìháizitàixiōngle──huòxǔháizizhēndehěnxiǎngmǎishénmedōngxi，zàishuōtāpíngshíhěnshǎoyàoguòqián．Fù·qīnzǒujìnháizidefángjiān：“Nǐshuìlemɑ？”“Bà，háiméi·yǒu，wǒháixǐngzhe．”Háizihuídá．“Wǒgāngcáikěnéngduìnǐtàixiōngle，”Fù·qīnshuō，“Wǒbùyīnggāifānàmedàdehuǒr──zhèshìnǐyàodeshíměijīn．”“Bà，xièxienín．”Háizǐgāoxīngdecóngzhěntou·xiànáchūyīxiēbèinòngzhòudechāopiào，mànmàndeshùzhe．“Wèishénmenǐyǐ·jīngyǒuqiánleháiyào？”Fù·qīnbùjiědewèn．“Yīn·wèiyuánláibùgòu，dànxiànzàicòugòule．”Háizihuídá：“Bà，wǒxiànzàiyǒu//èrshíměijīnle，wǒkěyǐxiàngnínmǎiyīgèxiǎoshídeshíjiānmɑ？Míngtiānqǐngzǎoyīdiǎnrhuíjiā——wǒxiǎnghénínyīqǐchīwǎncān．”JiéxuǎnzìTángJìliǔbiānyì《ErshíMěijīndeJiàzhí》作品8號(hào)——《繁星》我愛月夜，但我也愛星天。從前在家鄉(xiāng)七八月的夜晚在庭院里納涼的時(shí)候，我最愛看天上密密麻麻的繁星。望著星天，我就會(huì)忘記一切，仿佛回到了母親的懷里似的。三年前在南京我住的地方有一道后門，每晚我打開后門，便看見一個(gè)靜寂的夜。下面是一片菜園，上面是星群密布的藍(lán)天。星光在我們的肉眼里雖然微小，然而它使我們覺得光明無處不在。那時(shí)候我正在讀一些天文學(xué)的書，也認(rèn)得一些星星，好像它們就是我的朋友，它們常常在和我談話一樣。如今在海上，每晚和繁星相對(duì)，我把它們認(rèn)得很熟了。我躺在艙面上，仰望天空。深藍(lán)色的天空里懸著無數(shù)半明半昧的星。船在動(dòng)，星也在動(dòng)，它們是這樣低，真是搖搖欲墜呢！漸漸地我的眼睛模糊了，我好像看見無數(shù)螢火蟲在我的周圍飛舞。海上的夜是柔和的，是靜寂的，是夢(mèng)幻的。我望著許多認(rèn)識(shí)的星，我仿佛看見它們?cè)趯?duì)我眨眼，我仿佛聽見它們?cè)谛÷曊f話。這時(shí)我忘記了一切。在星的懷抱中我微笑著，我沉睡著。我覺得自己是一個(gè)小孩子，現(xiàn)在睡在母親的懷里了。有一夜，那個(gè)在哥倫波上船的英國(guó)人指給我看天上的巨人。他用手指著：//那四顆明亮的星是頭，下面的幾顆是身子，這幾顆是手，那幾顆是腿和腳，還有三顆星算是腰帶。經(jīng)他這一番指點(diǎn)，我果然看清楚了那個(gè)天上的巨人?？?，那個(gè)巨人還在跑呢！節(jié)選自巴金《繁星》Wǒàiyuèyè，dànwǒyěàixīngtiān．Cóngqiánzàijiāxiāngqī-bāyuèdeyèwǎnzàitíngyuàn·lǐnàliángdeshíhou，wǒzuìàikàntiān·shàngmìmì-mámádefánxīng．Wàngzhexīngtiān，Wǒjiùhuìwàngjìyīqiē，fǎngfúhuídàolemǔ·qīndehuái·lǐshìde．SānniánqiánzàiNánjīngwǒzhùdedìfāngyǒuyīdàohòumén，měiwǎnwǒdǎkāihòumén，biànkàn·jiànyīgèjìngjìdeyè．Xià·miànshìyīpiàncàiyuán，shàng·miànshìxīngqúnmìbùdelántiān．Xīngguāngzàiwǒmenderòuyǎn·lǐsuīránwēixiǎo，rán'értāshǐwǒmenjué·déguāngmíngwúchǔ-bùzài．Nàshíhouwǒzhèngzàidúyīxiētiānwénxuédeshū，yěrèndeyīxiēxīngxing，hǎoxiàngtāmenjiùshìwǒdepéngyou，tāménchángchángzàihéwǒtánhuàyīyàng．Rújīnzàihǎi·shàng，měiwǎnhéfánxīngxiāngduì，wǒbǎtāmenrèndéhěnshúle．Wǒtǎngzàicāngmiàn·shàng，yǎngwàngtiānkōng．Shēnlánsèdetiānkōng·lǐxuánzhewúshùbànmíng-bànmèidexīng．Chuánzàidòng，xīngyězàidòng，tāmenshìzhèyàngdī，zhēnshìyáoyáo-yùzhuìne！Jiànjiàndewǒdeyǎnjīngmóhule，wǒhǎoxiàngkàn·jiànwúshùyínghuǒchóngzàiwǒdezhōuwéifēiwǔ．Hǎi·shàngdeyèshìróuhéde，shìjìngjìde，shìmènghuànde．Wǒwàngzhexǔduōrènshídexīng，wǒfǎngfúkàn·jiàntāmenzàiduìwǒzháyǎn，wǒfǎngfútīng·jiàntāmenzàixiǎoshēngshuōh(huán)uà．Zhèshíwǒwàngjìleyīqiē．Zàixīngdehuáibàozhōngwǒwēixiàozhe，wǒchénshuìzhe．Wǒjué·dézìjǐshìyīgèxiǎoháizǐ，xiànzàishuìzàimǔ·qīndehuái·lǐle．Yǒuyīyè，nàgezàiGēlúnbōshàngchuándeYīngguórénzhǐgěiwǒkàn·tiānshàngdejùrén．Tāyòngshǒuzhǐzhe：//Nàsìkēmíngliàngdexīngshìtóu，xià·miàndejǐkēshìshēnzi，zhèjǐkēshìshǒu，nàjǐkēshìtuǐhéjiǎo，háiyǒusānkēxīngsuànshìyāodài．Jīngtāzhèyīfānzhǐdiǎn，wǒguǒránkànqīngchulenàgètiān·shàngdejùrén．Kàn，nàgejùrénháizàipǎone！JiéxuǎnzìBāJīn《Fánxīng》作品9號(hào)——《風(fēng)箏暢想曲》假日到河灘上轉(zhuǎn)轉(zhuǎn)，看見許多孩子在放風(fēng)箏。一根根長(zhǎng)長(zhǎng)的引線，一頭系在天上，一頭系在地上，孩子同風(fēng)箏都在天與地之間悠蕩，連心也被悠蕩得恍恍惚惚了，好像又回到了童年。兒時(shí)的放風(fēng)箏，大多是自己的長(zhǎng)輩或家人編扎的，幾根削得很薄的篾，用細(xì)紗線扎成各種鳥獸的造型，糊上雪白的紙片，再用彩筆勾勒出面孔與翅膀的圖案。通常扎得最多的是“老雕”“美人兒”“花蝴蝶”等。我們家前院就有位叔叔，擅扎風(fēng)箏，遠(yuǎn)近聞名。他扎得風(fēng)箏不只體形好看，色彩艷麗，放飛得高遠(yuǎn)，還在風(fēng)箏上繃一葉用蒲葦削成的膜片，經(jīng)風(fēng)一吹，發(fā)出“嗡嗡”的聲響，仿佛是風(fēng)箏的歌唱，在藍(lán)天下播揚(yáng)，給開闊的天地增添了無盡的韻味，給馳蕩的童心帶來幾分瘋狂。我們那條胡同的左鄰右舍的孩子們放的風(fēng)箏幾乎都是叔叔編扎的。他的風(fēng)箏不賣錢，誰(shuí)上門去要，就給誰(shuí)，他樂意自己貼錢買材料。后來，這位叔叔去了海外，放風(fēng)箏也漸與孩子們遠(yuǎn)離了。不過年年叔叔給家鄉(xiāng)寫信，總不忘提起兒時(shí)的放風(fēng)箏。香港回歸之后，他的家信中說到，他這只被故鄉(xiāng)放飛到海外的風(fēng)箏，盡管飄蕩游弋，經(jīng)沐風(fēng)雨，可那線頭兒一直在故鄉(xiāng)和//親人手中牽著，如今飄得太累了，也該要回歸到家鄉(xiāng)和親人身邊來了。是的。我想，不光是叔叔，我們每個(gè)人都是風(fēng)箏，在媽媽手中牽著，從小放到大，再?gòu)募亦l(xiāng)放到祖國(guó)最需要的地方去??！――節(jié)選自李恒瑞《風(fēng)箏暢想曲》Jiàrìdàohétān·shàngzhuànzhuɑn，kàn·jiànxǔduōh(huán)áizizàifàngfēngzheng．Yīgēngēnchángchángdeyǐnxiàn，yītóurjìzàitiān·shàng，yītóurjìzàidì·shàng，háizǐtóngfēngzhengdōuzàitiānyǔdìzhījiānyōudàng，liánxīnyěbèiyōudàngdehuǎnghuǎng-hūhūle，hǎoxiàngyòuhuídàoletóngnián．Ershídefàngfēngzheng，dàduōshìzìjǐdezhǎngbèihuòjiārénbiānzāde，jǐgēnxiāodehěnbáodemiè，yòngxìshāxiànzāchénggèzhǒngniǎoshòudezàoxíng，hú·shàngxuěbáidezhǐpiàn，zàiyòngcǎibǐgōulèchūmiànkǒngyǔchìbǎngdetú'àn．Tōngchángzādezuìduōdeshì“l(fā)ǎodiāo”、“měirénr”、“huāhúdié”děng．Wǒmenjiāqiányuànjiùyǒuwèishūshu，shànzāfēngzheng，yuǎn-jìnwénmíng．Tāzādefēngzhengbùzhǐtǐxínghǎokàn，sècǎiyànlì，fàngfēidegāoyuǎn，háizàifēngzheng·shàngbēngyīyèyòngpúwěixiāochéngdemópiàn，jīngfēngyīchuī，fāchū“wēngwēng”deshēngxiǎng，fǎngfúshìfēngzhengdegēchàng，zàilántiān·xiàbōyáng，gěikāikuòdetiāndìzēngtiānlewújìndeyùnwèi，gěichídàngdetóngxīndàiláijǐfēnfēngkuáng．Wǒmennàtiáohútòngrdezuǒlín-yòushèdeháizimenfàngdefēngzhengjīhūdōushìshūshubiānzāde．Tādefēngzhengbùmàiqián，shuíshàngménqùyào，jiùgěishuí，tālèyìzìjǐtiēqiánmǎicáiliào．Hòulái，zhèwèishūshuqùlehǎiwài，fàngfēngzhengyějiànyǔháizimenyuǎnlíle．Bùguòniánniánshūshugěijiāxiāngxiěxìn，zǒngbùwàngtíqǐérshídefàngfēngzheng．Xiānggǎnghuíguīzhīhòu，tāzàijiāxìnzhōngshuōdào，tāzhèzhībèigùxiāngfàngfēidàohǎiwàidefēngzheng，jǐnguǎnpiāodàngyóuyì，jīngmùfēngyǔ，kěnàxiàntóuryīzhízàigùxiānghé//qīnrénshǒuzhōngqiānzhe，rújīnpiāodetàilèile，yěgāiyàohuíguīdàojiāxiānghéqīnrénshēnbiānláile．Shìde．Wǒxiǎng，bùguāngshìshūshu，wǒmenměigèréndōushìfēngzheng，zàimāmɑshǒuzhōngqiānzhe，cóngxiǎofàngdàodà，zàicóngjiāxiāngfàngdàozǔguózuìxūyàodedìfɑngqùɑ！JiéxuǎnzìLǐHéngruì《FēngzhengChàngxiǎngqǔ》作品10號(hào)——《父親的愛》爸不懂得怎樣表達(dá)愛，使我們一家人融洽相處的是我媽。他只是每天上班下班，而媽則把我們做過的錯(cuò)事開列清單，然后由他來責(zé)罵我們。有一次我偷了一塊糖果，他要我把它送回去，告訴賣糖的說是我偷來的，說我愿意替他拆箱卸貨作為賠償。但媽媽卻明白我只是個(gè)孩子。我在運(yùn)動(dòng)場(chǎng)打秋千跌斷了腿，在前往醫(yī)院的途中一直抱著我的，是我媽。爸把汽車停在急診室門口，他們叫他駛開，說那空位是留給緊急車輛停放的。爸聽了便叫嚷道：“你以為這是什么車？旅游車？”在我生日會(huì)上，爸總是顯得有些不大相稱。他只是忙于吹氣球，布置餐桌，做雜務(wù)。把插著蠟燭的蛋糕推過來讓我吹的，是我媽。我翻閱照相冊(cè)時(shí)，人們總是問：“你爸爸是什么樣子的？”天曉得！他老是忙著替別人拍照。媽和我笑容可掬地一起拍的照片，多得不可勝數(shù)。我記得媽有一次教我騎自行車。我叫他別放手，但他卻說是應(yīng)該放手的時(shí)候了。我摔倒之后，媽跑過來扶我，爸卻揮手要她走開。我當(dāng)時(shí)生氣極了，決心要給他點(diǎn)兒顏色看。于是我馬上爬上自行車，而且自己騎給他看。他只是微笑。我念大學(xué)時(shí)，所有的家信都是媽寫的。他//除了寄支票外，還寄過一封短柬給我，說因?yàn)槲也辉诓萜荷咸咦闱蛄?，所以他的草坪長(zhǎng)得很美。每次我打電話回家，他似乎都想跟我說話，但結(jié)果總是說：“我叫你媽來接。”我結(jié)婚時(shí)，掉眼淚的是我媽。他只是大聲擤了一下鼻子，便走出房間。我從小到大都聽他說：“你到哪里去？什么時(shí)候回家？汽車有沒有汽油？不，不準(zhǔn)去?！卑滞耆恢涝鯓颖磉_(dá)愛。除非……會(huì)不會(huì)是他已經(jīng)表達(dá)了，而我卻未能察覺？節(jié)選自［美］艾爾瑪·邦貝克《父親的愛》Bàbùdǒng·dézěnyàngbiǎodáài，shǐwǒmenyījiārénróngqiàxiāngchǔdeshìwǒm?。甌āzhǐshìměitiānshàngbānxiàbān，érmāzébǎwǒmenzuòguòdecuòshìkāilièqīngdān，ránhòuyóutāláizémàwǒmen．Yǒuyīcìwǒtōuleyīkuàitángguǒ，tāyàowǒbǎtāsònghuí·qù，gàosùmàitángdeshuōshìwǒtōu·láide，shuōwǒyuàn·yìtìtāchāixiāngxièhuòzuòwéipéicháng．Dànmāmɑquèmíngbaiwǒzhǐshìgèháizi．Wǒzàiyùndòngchǎngdǎqiūqiāndiēduànletuǐ，zàiqiánwǎngyīyuàndetúzhōngyīzhíbàozhewǒde，shìwǒm?。瓸àbǎqìchētíngzàijízhěnshìménkǒu，tāmenjiàotāshǐkāi，shuōnàkōngwèishìliúgěijǐnjíchēliàngtíngfàngde．Bàtīnglebiànjiàorǎngdào：“Nǐyǐwéizhèshìshénmechē？Lǚyóuchē？”Zàiwǒshēngrihuì·shàng，bàzǒngshìxiǎn·déyǒuxiēbùdàxiāngchèn．Tāzhǐshìmángyúchuīqìqiú，bùzhìcānzhuō，zuòzáwù．Bǎchāzhelàzhúdedàngāotuīguò·láiràngwǒchuīde，shìwǒm?。甒ǒfānyuèzhàoxiàngcèshí，rénmenzǒngshìwèn：“Nǐbàbɑshìshénmeyàngzide？”Tiānxiǎo·dé！Tālǎoshìmángzhetìbié·rénpāizhào．Māhéwǒxiàoróng-kějūdeyīqǐpāidezhàopiàn，duōdebùkě-shèngshù．Wǒjì·démāyǒuyīcìjiàowǒqízìxíngchē．Wǒjiàotābiéfàngshǒu，dàntāquèshuōshìyīnggāifàngshǒudeshíhoule．Wǒshuāidǎozhīhòu，māpǎoguò·láifúwǒ，bàquèhuīshǒuyàotāzǒukāi．Wǒdàngshíshēngqìjíle，juéxīnyàogěitādiǎnryánsèkàn．Yúshìwǒmǎshàngpá·shàngzìxíngchē，érqiězìjǐqígěitākàn．Tazhǐshìwēixiào．Wǒniàndàxuéshí，suǒyǒudejiāxìndōushìmāxiěde．Tā//chúlejìzhīpiàowài，háijìguòyīfēngduǎnjiǎngěiwǒ，shuōyīn·wéiwǒméiyǒuzàicǎopíng·shàngtīzúqiúle，suǒyǐtādecǎopíngzhǎngdehěnměi．Měicìwǒdǎdiànhuàhuíjiā，tāsìhūdōuxiǎnggēnwǒshuōh(huán)uà，dànjiéguǒzǒngshìshuō：“Wǒjiàonǐmāláijiē．”Wǒjiéhūnshí，diàoyǎnlèideshìwǒm?。甌āzhǐshìdàshēngxǐngleyīxiàbízǐ，biànzǒuchūfángjiān．Wǒcóngxiǎodàodàdōutīngtāshuō：“Nǐdàon?！ǐqù？Shénmeshíhouhuíji??？Qìchēyǒuméi·yǒuqìyóu？Bù，bùzhǔnqù．”Bàwánquánbùzhī·dàozěnyàngbiǎodáài．Chúfēi……Huìbùhuìshìtāyǐ·jīngbiǎodále,érwǒquèwèinéngchájué？Jiéxuǎnzì［měi］Ai'ěrmǎBāngbèikè《Fù·qīndeAi》作品11號(hào)------《國(guó)家榮譽(yù)感》一個(gè)大問題一直盤踞在我腦袋里：世界杯怎么會(huì)有如此巨大的吸引力？除去足球本身的魅力之外，還有什么超乎其上而更偉大的東西？近來觀看世界杯，忽然從中得到了答案：是由于一種無上崇高的精神情感──國(guó)家榮譽(yù)感！地球上的人都會(huì)有國(guó)家的概念，但未必時(shí)時(shí)都有國(guó)家的感情。往往人到異國(guó)，思念家鄉(xiāng)，心懷故國(guó)，這國(guó)家概念就變得有血有肉，愛國(guó)之情來得非常具體。而現(xiàn)代社會(huì)，科技昌達(dá)，信息快捷，事事上網(wǎng)，世界真是太小太小，國(guó)家的界限似乎也不那么清晰了。再說足球正在快速世界化，平日里各國(guó)球員頻繁轉(zhuǎn)會(huì)，往來隨意，致使越來越多的國(guó)家聯(lián)賽都具有國(guó)際的因素。球員們不論國(guó)籍，只效力于自己的俱樂部，他們比賽時(shí)的激情中完全沒有愛國(guó)主義的因子。然而，到了世界杯大賽，天下大變。各國(guó)球員都回國(guó)效力，穿上與光榮的國(guó)旗同樣色彩的服裝。在每一場(chǎng)比賽前，還高唱國(guó)歌以宣誓對(duì)自己祖國(guó)的摯愛與忠誠(chéng)。一種血緣情感開始在全身的血管里燃燒起來，而且立刻熱血沸騰。在歷史時(shí)代，國(guó)家間經(jīng)常發(fā)生對(duì)抗，好男兒戎裝衛(wèi)國(guó)。國(guó)家的榮譽(yù)往往需要以自己的生命去//換取。但在和平時(shí)代，唯有這種國(guó)家之間大規(guī)模對(duì)抗性的大賽，才可以喚起那種遙遠(yuǎn)而神圣的情感，那就是：為祖國(guó)而戰(zhàn)！節(jié)選自馮驥才《國(guó)家榮譽(yù)感》Yīgèdàwèntíyīzhípánjùzàiwǒnǎodɑi·lǐ：Shìjièbēizěnmehuìyǒurúcǐjùdàdexīyǐnlì？Chúqùzúqiúběnshēndemèilìzhīwài，háiyǒushénmechāohūqíshàngérgèngwěidàdedōngxi？Jìnláiguānkànshìjièbēi，hūráncóngzhōngdédàoledá'àn：Shìyóuyúyīzhǒngwúshàngchónggāodejīngshénqínggǎn──guójiāróngyùgǎn！Dìqiú·shàngderéndōuhuìyǒuguójiādegàiniàn,dànwèibìshíshíhuìyǒuguójiādegǎnqíng．Wǎngwǎngréndàoyìguó，sīniànjiāxiāng，xīnhuáigùguó，zhèguójiāgàiniànjiùbiàndeyǒuxiěyǒuròu，àiguózhīqíngláidefēichángjùtǐ．Erxiàndàishèhuì，kējìchāngdá，xìnxīkuàijié，shìshìshàngwǎng，shìjièzhēnshitàixiǎotàixiǎo，guójiādejièxiànsìhūyěbùnàmeqīngxīle．Zàishuōzúqiúzhèngzàikuàisùshìjièhuà，píngrì·lǐgèguóqiúyuánpínfánzhuǎnhuì，wǎngláisuíyì，zhìshǐyuèláiyuèduōdeguójiāliánsàidōujùyǒuguójìdeyīnsù．Qiúyuánmenbùlùnguójí，zhīxiàolìyúzìjǐdejùlèbù，tāmenbǐsàishídejīqíngzhōngwánquánméi·yǒuàiguózhǔyìdeyīnzǐ．Rán'ér，dàoleshìjièbēidàsài，tiānxiàdàbiàn．Gèguóqiúyuándōuhuíguóxiàolì，chuān·shàngyǔguāngróngdeguóqítóngyàngsècǎidefúzhuāng．Zàiměiyīchǎngbǐsàiqián，háigāochàngguógēyǐxuānshìduìzìjǐzǔguódezhì'àiyǔzhōngchéng．Yīzhǒngxuèyuánqínggǎnkāishǐzàiquánshēndexuèguǎn·lǐránshāoqǐ·lái，érqiělìkèrèxuèfèiténg．Zàilìshǐshídài，guójiājiānjīngchángfāshēngduìkàng，hǎonán'érróngzhuāngwèiguó．Guójiāderóngyùwǎngwǎngxūyàoyǐzìjǐdeshēngmìngqù//huànqǔ．Dànzàih