論語(yǔ)全文（帶拼音版）

論語(yǔ)全文（帶拼音版）第一章論語(yǔ)學(xué)而篇zǐyuēxuéérshíxízhībùyìyuèhūyǒupéngzìyuǎnfāngláibú子曰:學(xué)而時(shí)習(xí)之，不亦悅乎。有朋自遠(yuǎn)方來(lái)，不yìlèhūrénbùzhīérbúyùnbúyìjūnzǐhū亦樂(lè)乎。人不知而不慍，不亦君子乎。yǒuzǐyuēqíwéirényěxiàotìérhàofànshàngzhěxiǎnyǐbùhàofàn有子曰：其為人也孝悌，而好犯上者，鮮矣；不好犯shàngérhàozuòl(fā)uànzhěwèizhīyǒuyějūnzǐwùběnběnlìérdàoshēng上，而好作亂者，未之有也。君子務(wù)本，本立而道生；xiàotìyězhěqíwéirénzhīběnyú孝悌也者，其為仁之本歟。zǐyuēqiǎoyánlìngsèxiǎnyǐrén子曰：巧言令色，鮮矣仁。zēngzǐyuēwúrìsānxǐngwúshēnwèirénmóuérbúzhōnghūyǔpéngyǒu曾子曰：吾日三省吾身：為人謀而不忠乎與朋友jiāoérbúxìnhūchuánbùxíhū交而不信乎傳不習(xí)乎zǐyuēdǎoqiānshèngzhīguójìngshìérxìnjiéyòngéràirénshǐmínyǐ子曰：道千乘之國(guó)，敬事而信，節(jié)用而愛(ài)人，使民以shí時(shí)。zǐyuēdìzǐrùzéxiàochūzétìjǐnérxìnfànàizhòngérqīn子曰：弟子入則孝，出則悌，謹(jǐn)而信，泛愛(ài)眾，而親rénxíngyǒuyúlìzéyǐxuéwén仁；行有余力，則以學(xué)文。zǐxiàyuēxiánxiányìsèshìfùmǔnéngjiéqílìshìjūnnéngzhìqí子夏曰：賢賢易色，事父母能竭其力，事君能致其shēnyǔpéngyǒujiāoyánéryǒuxìnsuīyuēwèixuéwúbìwèizhīxuéyǐ身，與朋友交，言而有信。雖曰未學(xué)，吾必謂之學(xué)矣。zǐyuējūnzǐbúzhòngzébùwēixuézébúgùzhǔzhōngxìnwúyǒubù子曰：君子不重則不威，學(xué)則不固；主忠信，無(wú)友不rújǐzhěguòzéwùdàngǎi如己者，過(guò)則勿憚改。zēngzǐyuēshènzhōngzhuīyuǎnmíndéguīhòuyǐ曾子曰：慎終追遠(yuǎn)，民德歸厚矣。zǐqínwènyúzǐgòngyuēfūzǐzhìyúshìbāngyěbìwénqízhèngqiú子禽問(wèn)于子貢曰：夫子至于是邦也，必聞其政；求zhīyúyìyǔzhīyúzǐgòngyuēfūzǐwēnliánggōngjiǎnràngyǐdézhī之歟，抑與之歟子貢曰：夫子溫、良、恭、儉、讓以得之；fūzǐzhīqiúzhīyěqízhūyìhūrénzhīqiúzhīyú夫子之求之也，其諸異乎人之求之歟。zǐyuēfùzàiguānqízhìfùmòguānqíxíngsānniánwúgǎiyúfùzhī子曰：父在觀其志，父沒(méi)觀其行；三年無(wú)改于父之dàokěwèixiàoyǐ道，可謂孝矣。yǒuzǐyuēlǐzhīyònghéwéiguìxiānwángzhīdàosīwéiměixiǎodàyóu有子曰：禮之用，和為貴。先王之道，斯為美。小大由zhīyǒusuǒbùxíngzhīhéérhébùyǐlǐjiézhīyìbùkěxíngyě之，有所不行。知和而和，不以禮節(jié)之，亦不可行也。yǒuzǐyuēxìnjìnyúyìyánkěfùyěgōngjìnyúlǐyuǎnchǐrǔyě有子曰：信近于義，言可復(fù)也；恭近于禮，遠(yuǎn)恥辱也；yīnbùshīqíqīnyìkězōngyě因不失其親，亦可宗也。zǐyuējūnzǐshíwúqiúbǎojūwúqiúānmǐnyúshìérshènyúyán子曰：君子食無(wú)求飽，居無(wú)求安，敏于事而慎于言，jiùyǒudàoérzhèngyānkěwèihàoxuéyěyǐ就有道而正焉，可謂好學(xué)也已。zǐgòngyuēpínérwúchǎnfùérwújiāohérúzǐyuēkěyěwèi子貢曰：貧而無(wú)諂，富而無(wú)驕，何如子曰：可也，未ruòpínérlèfùérhàolǐzhěyězǐgòngyuēshīyúnrúqiērúcuō若貧而樂(lè)，富而好禮者也。子貢曰：詩(shī)云：如切如磋，rúzhuórúmóqísīzhīwèiyúzǐyuēcìyěshǐkěyǔyánshīyǐyǐ如琢如磨，其斯之謂歟子曰：賜也，始可與言詩(shī)已矣；gàozhūwǎngérzhīláizhě告諸往而知來(lái)者。zǐyuēbùhuànrénzhībùjǐzhīhuànbùzhīrényě子曰：不患人之不己知，患不知人也。第二章論語(yǔ)為政篇zǐyuēwéizhèngyǐdépìrúběichénjūqísuǒérzhòngxīnggǒngzhī子曰：為政以德，譬如北辰，居其所，而眾星拱之。zǐyuēshīsānbǎiyìyányǐbìzhīyuēsīwúxié子曰：詩(shī)三百，一言以蔽之，曰：思無(wú)邪。zǐyuēdǎozhīyǐzhèngqízhīyǐxíngmínmiǎnérwúchǐdǎozhīyǐ子曰：道之以政，齊之以刑，民免而無(wú)恥；道之以déqízhīyǐlǐyǒuchǐqiěgé德，齊之以禮，有恥且格。zǐyuēwúshíyòuwǔérzhìyúxuésānshíérlìsìshíérbú子曰：吾，十有五，而志于學(xué)，三十而立，四十而不huòwǔshíérzhītiānmìngliùshíérěrshùnqīshíércóngxīnsuǒyùbù惑，五十而知天命，六十而耳順，七十而從心所欲，不yújǔ踰矩。mèngyìzǐwènxiàozǐyuēwúwéifánchíyùzǐgàozhīyuēmèngsūn孟懿子問(wèn)孝，子曰：無(wú)違。樊遲御，子告之曰：孟孫wènxiàoyúwǒwǒduìyuēwúwéifánchíyuēhéwèiyězǐyuēshēngshìzhī問(wèn)孝于我，我對(duì)曰無(wú)違。樊遲曰：何謂也子曰：生，事之yǐlǐsǐzàngzhīyǐlǐjìzhīyǐlǐ以禮；死，葬之以禮，祭之以禮。mèngwǔbówènxiàozǐyuēfùmǔwéiqíjízhīyōu孟武伯問(wèn)孝，子曰：父母唯其疾之憂。zǐyóuwènxiàozǐyuējīnzhīxiàozhěshìwèinéngyǎngzhìyúquǎnmǎ子游問(wèn)孝，子曰：今之孝者，是謂能養(yǎng)。至于犬馬，jiēnéngyǒuyǎngbújìnghéyǐbiéhū皆能有養(yǎng)；不敬，何以別乎。zǐxiàwènxiàozǐyuēsènányǒushìdìzǐfúqíláoyǒujiǔshí子夏問(wèn)孝，子曰：色難。有事，弟子服其勞，有酒食，xiānshēngzhuàncéngshìyǐwéixiàohū先生饌，曾是以為孝乎zǐyuēwúyǔhuíyánzhōngrìbùwéirúyútuìérxǐngqísīyì子曰：吾與回言終日，不違，如愚。退而省其私，亦zúyǐfāhuíyěbùyú足以發(fā)，回也不愚！zǐyuēshìqísuǒyǐguānqísuǒyóucháqísuǒānrényānsōuzāi子曰：視其所以，觀其所由，察其所安；人焉廋哉！rényānsōuzāi人焉廋哉!zǐyuēwēngùérzhīxīnkěyǐwéishīyǐ子曰：溫故而知新，可以為師矣。zǐyuējūnzǐbúqì子曰：君子不器。zǐgòngwènjūnzǐzǐyuēxiānxíngqíyánérhòucóngzhī子貢問(wèn)君子，子曰：先行其言，而后從之。zǐyuējūnzǐzhōuérbùbǐxiǎorénbǐérbùzhōu子曰：君子周而不比，小人比而不周。zǐyuēxuéérbùsīzéwǎngsīérbùxuézédài子曰：學(xué)而不思則罔，思而不學(xué)則殆。zǐyuēgōnghūyìduānsīhàiyěyǐ子曰：攻乎異端，斯害也已。zǐyuēyóuhuìrǔzhīzhīhūzhīzhīwéizhīzhībùzhīwéibùzhī子曰：由，誨汝知之乎。知之為知之，不知為不知，shìzhīyě是知也。zǐzhāngxuégānlùzǐyuēduōwénquēyíshènyánqíyúzéguǎyóu子張學(xué)干祿，子曰：多聞闕疑，慎言其余，則寡尤；duōjiànquèdàishènxíngqíyúzéguǎhuǐyánguǎyóuxíngguǎhuǐlùzài多見(jiàn)闕殆，慎行其余，則寡悔。言寡尤，行寡悔，祿在qízhōngyǐ其中矣。āigōngwènyuēhéwéizémínfúkǒngzǐduìyuējǔzhícuòzhūwǎng哀公問(wèn)曰：何為則民服孔子對(duì)曰：舉直錯(cuò)諸枉，zémínfújǔwǎngcuòzhūzhízémínbùfú則民服；舉枉錯(cuò)諸直，則民不服。jìkāngzǐwènshǐmínjìngzhōngyǐquànrúzhīhézǐyuēlínzhīyǐ季康子問(wèn)：使民敬忠以勸，如之何子曰：臨之以zhuāngzéjìngxiàocízézhōngjǔshànérjiáobùnéngzéquàn莊則敬，孝慈則忠，舉善而教不能，則勸。huòwèikǒngzǐyuēzǐxībùwèizhèngzǐyuēshūyúnxiàohūwéixià或謂孔子曰：子奚不為政子曰：書云：孝乎惟孝，yǒuyúxiōngdìshīyúyǒuzhèngshìyìwéizhèngxīqíwéiwéizhèng友于兄弟。施于有政，是亦為政，奚其為為政zǐyuērénérwúxìnbùzhīqíkěyědàchēwúníxiǎochēwúyuè子曰：人而無(wú)信，不知其可也。大車無(wú)輗，小車無(wú)軏，qíhéyǐxíngzhīzāi其何以行之哉。zǐzhāngwènshíshìkězhīyězǐyuēyīnyīnyúxiàlǐsuǒsǔnyì子張問(wèn)：十世可知也子曰：殷因于夏禮，所損益，kězhīyězhōuyīnyúyīnlǐsuǒsǔnyìkězhīyěqíhuòjìzhōuzhě可知也；周因于殷禮，所損益，可知也。其或繼周者，suībǎishìkězhīyě雖百世可知也。zǐyuēfēiqíguǐérjìzhīchǎnyějiànyìbùwéiwúyǒngyě子曰：非其鬼而祭之，諂也；見(jiàn)義不為，無(wú)勇也。第三章論語(yǔ)八佾篇kǒngzǐwèijìshìbāyìwǔyútíngshìkěrěnyěshúbùkěrěnyě孔子謂，季氏八佾舞于庭，是可忍也，孰不可忍也。sānjiāzhěyǐyōngchèzǐyuēxiàngwéipìgōngtiānzǐmùmùxīqǔ三家者以雍徹。子曰：相維辟公，天子穆穆。奚取yúsānjiāzhītáng于三家之堂。zǐyuērénérbùrénrúlǐhérénérbùrénrúyuèhé子曰：人而不仁，如禮何人而不仁，如樂(lè)何línfàngwènlǐzhīběnzǐyuēdàzāiwènlǐyǔqíshēyěnìngjiǎn林放問(wèn)禮之本，子曰：大哉問(wèn)。禮，與其奢也，寧儉；sāngyǔqíyìyěnìngqī喪，與其易也，寧戚。zǐyuēyídízhīyǒujūnbùrúzhūxiàzhīwūyě子曰：夷狄之有君，不如諸夏之亡也。jìshìlǚyútàishānzǐwèirǎnyǒuyuērǔfúnéngjiùyúduìyuē季氏旅于泰山，子謂冉有曰：汝弗能救歟對(duì)曰：bùnéngzǐyuēwūhūcéngwèitàishānbùrúlínfànghū不能。子曰：?jiǎn)韬?！曾謂泰山不如林放乎。zǐyuējūnzǐwúsuǒzhēngbìyěshèhūyīràngérshēngxiàéryǐn子曰：君子無(wú)所爭(zhēng)，必也射乎。揖讓而升，下而飲，qízhēngyějūnzǐ其爭(zhēng)也君子。zǐxiàwènyuēqiǎoxiàoqiànxīměimùpànxīsùyǐwéixuànxīhéwèi子夏問(wèn)曰：巧笑倩兮，美目盼兮，素以為絢兮，何謂yězǐyuēhuìshìhòusùyuēlǐhòuhūzǐyuēqǐyǔzhěshāngyěshǐ也子曰：繪事后素。曰：禮后乎子曰：起予者商也，始kěyǔyánshīyǐyǐ可與言詩(shī)已矣。zǐyuēxiàlǐwúnéngyánzhīqǐbùzúzhēngyěyīnlǐwúnéngyánzhī子曰：夏禮吾能言之，杞不足征也；殷禮吾能言之，sòngbùzúzhēngyěwénxiànbùzúgùyězúzéwúnéngzhēngzhīyǐ宋不足征也。文獻(xiàn)不足故也。足，則吾能征之矣。zǐyuēdìzìjìguànérwǎngzhěwúbúyùguānzhīyǐ子曰：禘，自既灌而往者，吾不欲觀之矣。huòwèndìzhīshuōzǐyuēbùzhīyězhīqíshuōzhězhīyútiānxiàyě或問(wèn)禘之說(shuō)。子曰：不知也。知其說(shuō)者之于天下也，qírúshìzhūsīhūzhǐqízhǎng其如示諸斯乎。指其掌。jìrúzàijìshénrúshénzàizǐyuēwúbúyùjìrúbújì祭如在,祭神如神在。子曰：吾不與祭,如不祭。wángsūngǔwènyuēyǔqímèiyúàonìngmèiyúzàohéwèiyězǐ王孫賈問(wèn)曰：與其媚于奧，寧媚于灶，何謂也子yuēbùránhuòzuìyútiānwúsuǒdǎoyě曰：不然，獲罪于天，無(wú)所禱也。zǐyuēzhōujiànyúèrdàiyùyùhūwénzāiwúcóngzhōu子曰：周監(jiān)于二代，郁郁乎文哉。吾從周。zǐrùtàimiàoměishìwènhuòyuēshúwèizōurénzhīzǐzhīlǐhū子入太廟，每事問(wèn)?；蛟唬菏胫^鄹人之子知禮乎rùtàimiàoměishìwènzǐwénzhīyuēshìlǐyě入太廟，每事問(wèn)。子聞之，曰：是禮也。zǐyuēshèbùzhǔpíwéilìbùtóngkēgǔzhīdàoyě子曰：射不主皮。為力不同科，古之道也。zǐgòngyùqùgàoshuòzhīxìyángzǐyuēcìyěěràiqíyángwǒàiqílǐ子貢欲去告朔之餼羊，子曰：賜也，爾愛(ài)其羊，我愛(ài)其禮.zǐyuēshìjūnjìnlǐrényǐwéichǎnyě子曰：事君盡禮，人以為諂也。dìnggōngwènjūnshǐchénchénshìjūnrúzhīhékǒngzǐduìyuējūnshǐ定公問(wèn)：君使臣，臣事君，如之何孔子對(duì)曰：君使chényǐlǐchénshìjūnyǐzhōng臣以禮，臣事君以忠。zǐyuēguānjūlèérbùyínāiérbùshāng子曰：關(guān)雎樂(lè)而不淫，哀而不傷。āigōngwènshèyúzǎiwǒzǎiwǒduìyuēxiàhòushìyǐsōngyīnrényǐ哀公問(wèn)社于宰我，宰我對(duì)曰：夏后氏以松，殷人以bǎizhōurényǐlìyuēshǐmínzhànlìzǐwénzhīyuēchéngshìbùshuōsuì柏，周人以栗。曰：使民戰(zhàn)栗。子聞之，曰：成事不說(shuō)，遂shìbújiànjìwǎngbújiù事不諫，既往不咎。zǐyuēguǎnzhòngzhīqìxiǎozāihuòyuēguǎnzhòngjiǎnhūyuēguǎnshìyǒu子曰：管仲之器小哉?；蛟唬汗苤賰€乎。曰：管氏有sānguīguānshìbùshèyāndéjiǎnránzéguǎnzhòngzhīlǐhūyuēbāngjūn三歸，官事不攝，焉得儉。然則管仲知禮乎曰：邦君shùsèménguǎnshìyìshùsèménbāngjūnwéiliǎngjūnzhīhǎoyǒufǎndiànguǎn樹塞門，管氏亦樹塞門；邦君為兩君之好，有反坫，管shìyìyǒufǎndiànguǎnshìérzhīlǐshúbùzhīlǐ氏亦有反坫。管氏而知禮，孰不知禮。zǐyùlǔtàishīyuèyuēyuèqíkězhīyěshǐzuòxīrúyězòngzhī子語(yǔ)魯大師樂(lè)曰：樂(lè)其可知也。始作，翕如也；縱之，chúnrúyějiǎorúyěyìrúyěyǐchéng純?nèi)缫?，皦如也，繹如也，以成。yífēngrénqǐngjiànyuējūnzǐzhīzhìyúsīyěwúwèichángbùdéjiàn儀封人請(qǐng)見(jiàn)，曰：君子之至于斯也，吾未嘗不得見(jiàn)yěcóngzhějiànzhīchūyuēèrsānzǐhéhuànyúsànghūtiānxiàzhīwúdào也。從者見(jiàn)之。出曰：二三子，何患于喪乎。天下之無(wú)道yějiǔyǐtiānjiāngyǐfūzǐwéimùduó也久矣，天將以夫子為木鐸。zǐwèisháojìnměiyǐyòujìnshànyěwèiwǔjìnměiyǐwèijìnshànyě子謂韶，盡美矣，又盡善也；謂武，盡美矣，未盡善也。zǐyuējūshàngbùkuānwéilǐbújìnglínsāngbùāiwúhéyǐguānzhīzāi子曰：居上不寬，為禮不敬，臨喪不哀，吾何以觀之哉。第四章論語(yǔ)里仁篇zǐyuēlǐrénwéiměizébùchǔrényāndézhì子曰：里仁為美；擇不處仁，焉得知。zǐyuēbùrénzhěbùkěyǐjiǔchùyuēbùkěyǐchángchǔlèrénzhě子曰：不仁者，不可以久處約，不可以長(zhǎng)處樂(lè)。仁者ānrénzhìzhělìrén安仁，知者利仁。zǐyuēwéirénzhěnénghàorénnéngwùrén子曰：唯仁者，能好人，能惡人。zǐyuēgǒuzhìyúrényǐwúwùyě子曰：茍志于仁矣，無(wú)惡也。zǐyuēfùyǔguìshìrénzhīsuǒyùyěbùyǐqídàodézhībùchù子曰：富與貴，是人之所欲也。不以其道得之，不處yěpínyǔjiànshìrénzhīsuǒwùyěbùyǐqídàodézhībùqùyě也。貧與賤，是人之所惡也。不以其道得之，不去也。jūnzǐqùrénwùhūchéngmíngjūnzǐwúzhōngshízhījiānwéirénzàocìbìyú君子去仁，惡乎成名。君子無(wú)終食之間違仁，造次必于shìdiānpèibìyúshì是，顛沛必于是。zǐyuēwǒwèijiànhàorénzhěwùbùrénzhěhàorénzhěwúyǐshàngzhī子曰：我未見(jiàn)好仁者，惡不仁者。好仁者無(wú)以尚之。wùbùrénzhěqíwéirényǐbùshǐbùrénzhějiāhūqíshēnyǒunéngyí惡不仁者，其為仁矣，不使不仁者加乎其身。有能一rìyòngqílìyúrényǐhūwǒwèijiànlìbùzúzhěgàiyǒuzhīyǐwǒwèi日用其力于仁矣乎，我未見(jiàn)力不足者。蓋有之矣，我未zhījiànyě之見(jiàn)也。zǐyuērénzhīguòyěgèyúqídǎngguānguòsīzhīrényǐ子曰：人之過(guò)也，各于其黨。觀過(guò)，斯知仁矣。zǐyuēzhāowéndàoxīsǐkěyǐ子曰：朝聞道，夕死可矣。zǐyuēshìzhìyúdàoérchǐèyīèshízhěwèizúyǔyìyě子曰:士志于道,而恥惡衣惡食者,未足與議也。zǐyuējūnzǐzhīyútiānxiàyěwúshìyěwúmòyěyìzhīyǔbǐ子曰：君子之于天下也，無(wú)適也，無(wú)莫也，義之與比。zǐyuējūnzǐhuáidéxiǎorénhuáitǔjūnzǐhuáixíngxiǎorénhuáihuì子曰：君子懷德，小人懷土；君子懷刑，小人懷惠。zǐyuēfǎngyúlìérxíngduōyuàn子曰：放于利而行，多怨。zǐyuēnéngyǐlǐràngwéiguóhūhéyǒubùnéngyǐlǐràngwéiguó子曰：能以禮讓為國(guó)乎，何有不能以禮讓為國(guó)，rúlǐhé如禮何zǐyuēbúhuànwúwèihuànsuǒyǐlìbúhuànmòjǐzhīqiúwéikězhīyě子曰：不患無(wú)位，患所以立。不患莫己知，求為可知也.zǐyuēshēnhūwúdàoyīyǐguànzhīzēngzǐyuēwéizǐchūménrén子曰：參乎，吾道一以貫之。曾子曰：唯。子出，門人wènyuēhéwèiyězēngzǐyuēfūzǐzhīdàozhōngshùéryǐyǐzǐyuē問(wèn)曰：何謂也曾子曰：夫子之道，忠恕而已矣。子曰：jūnzǐyùyúyìxiǎorényùyúlì君子喻于義，小人喻于利。zǐyuējiànxiánsīqíyānjiànbùxiànérnèizìxǐngyě子曰：見(jiàn)賢思齊焉，見(jiàn)不賢而內(nèi)自省也。zǐyuēshìfùmǔjǐjiànjiànzhìbúcóngyòujìngbùwéiláoérbúyuàn子曰：事父母幾諫。見(jiàn)志不從，又敬不違，勞而不怨。zǐyuēfùmǔzàibúyuǎnyóuyóubìyǒufāng子曰：父母在，不遠(yuǎn)游，游必有方。zǐyuēsānniánwúgǎiyúfùzhīdàokěwèixiàoyǐ子曰：三年無(wú)改于父之道，可謂孝矣。zǐyuēfùmǔzhīniánbùkěbùzhīyěyīzéyǐxǐyīzéyǐjù子曰：父母之年不可不知也；一則以喜，一則以懼。zǐyuēgǔzhěyánzhībùchūchǐgōngzhībúdǎiyě子曰：古者言之不出，恥躬之不逮也。zǐyuēyǐyuēshīzhīzhěxiǎnyǐ子曰：以約失之者，鮮矣。zǐyuējūnzǐyùnàyúyánérmǐnyúxíng子曰：君子欲訥于言，而敏于行。zǐyuēdébùgūbìyǒulín子曰：德不孤，必有鄰。zǐyóuyuēshìjūnshùosīrǔyǐpéngyǒushùosīshūyǐ子游曰：事君數(shù)，斯辱矣；朋友數(shù)，斯疏矣。第五章論語(yǔ)公冶長(zhǎng)篇zǐwèigōngyěchángkěqìyěsuīzàiléixièzhīzhōngfēiqízuìyěyǐ子謂公冶長(zhǎng)可妻也，雖在縲紲之中，非其罪也。以qízǐqìzhī其子妻之。zǐwèinánróngbāngyǒudàobúfèibāngwúdàomiǎnyúxínglùyǐqíxiōng子謂南容，邦有道不廢，邦無(wú)道免于刑戮。以其兄zhīzǐqìzhī之子妻之。zǐwèizǐjiànjūnzǐzāiruòrénlǔwújūnzǐzhěsīyānqǔsī子謂子賤，君子哉若人。魯無(wú)君子者，斯焉取斯。zǐgòngwènyuēcìyěhérúzǐyuērǔqìyěyuēhéqìyěyuē子貢問(wèn)曰：賜也何如子曰：汝器也。曰：何器也曰：húliǎnyě瑚璉也。huòyuēyōngyěrénérbúnìngzǐyuēyānyòngnìngyùrényǐkǒugěi或曰：雍也，仁而不佞。子曰：焉用佞。御人以口給，lǚzēngyúrénbùzhīqírényānyòngnìng屢憎于人。不知其仁。焉用佞。zǐshǐqīdiāokāishìduìyuēwúsīzhīwèinéngxìnzǐyuè子使漆雕開(kāi)仕，對(duì)曰：吾斯之未能信。子悅。zǐyuēdàobùxíngchéngfúfúyúhǎicóngwǒzhěqíyóuyúzǐlù子曰：道不行，乘桴，浮于海，從我者其由歟子路wénzhīxǐzǐyuēyóuyěhàoyǒngguòwǒwúsuǒqǔcái聞之，喜。子曰：由也，好勇過(guò)我，無(wú)所取材。mèngwǔbówènzǐlùrénhūzǐyuēbùzhīyěyòuwènzǐyuēyóu孟武伯問(wèn):子路仁乎子曰：不知也。又問(wèn)。子曰：由yěqiānshèngzhīguókěshǐzhìqífùyěbùzhīqírényěqiúyěhérú也，千乘之國(guó)，可使治其賦也；不知其仁也。求也何如zǐyuēqiúyěqiānshìzhīyìbǎishèngzhījiākěshǐwéizhīzǎiyěbùzhī子曰：求也，千室之邑，百乘之家，可使為之宰也；不知qírényěchìyěhérúzǐyuēchìyěshùdàilìyúcháokěshǐyǔbīn其仁也。赤也何如子曰：赤也，束帶立于朝，可使與賓kèyányěbùzhīqírényě客言也；不知其仁也。zǐwèizǐgòngyuērǔyǔhuíyěshúyùduìyuēcìyěhégǎnwànghuí子謂子貢曰：汝與回也孰愈對(duì)曰：賜也，何敢望回。huíyěwényīyǐzhīshícìyěwényīyǐzhīèrzǐyuēfúrúyě回也，聞一以知十；賜也，聞一以知二。子曰：弗如也，wúyǔrǔfúrúyě吾與汝弗如也。zǎiyǔzhòuqǐnzǐyuēxiǔmùbùkědiāoyěfèntǔzhīqiángbùkěwū宰予晝寢。子曰：朽木不可雕也；糞土之墻，不可杇yěyúyǔyǔhézhūzǐyuēshǐwúyúrényětīngqíyánérxìnqíxíng也，于予與何誅。子曰：始吾于人也，聽(tīng)其言而信其行；jīnwúyúrényětīngqíyánérguānqíxíngyúyǔyǔgǎishì今吾于人也，聽(tīng)其言而觀其行，于予與改是。zǐyuēwúwèijiàngāngzhěhuòduìyuēshēnchéngzǐyuēchéngyěyùyān子曰：吾未見(jiàn)剛者，或?qū)υ唬荷陾枴Ｗ釉唬簵栆灿?，焉dégāng得剛。zǐgòngyuēwǒbúyùrénzhījiāzhūwǒyěwúyìyùwújiāzhūrén子貢曰：我不欲人之加諸我也，吾亦欲無(wú)加諸人。zǐyuēcìyěfēiěrsuǒjíyě子曰：賜也，非爾所及也。zǐgòngyuēfūzǐzhīwénzhāngkědéérwényěfūzǐzhīyán子貢曰：夫子之文章，可得而聞也；夫子之言xìngyǔtiāndàobùkědéérwényě性與天道，不可得而聞也。zǐlùyǒuwénwèizhīnéngxíngwéikǒngyòuwén子路有聞，未之能行，唯恐有聞。zǐgòngwènyuēkǒngwénzǐhéyǐwèizhīwényězǐyuēmǐn子貢問(wèn)曰：孔文子，何以謂之文也子曰：敏érhàoxuébùchǐxiàwènshìyǐwèizhīwényě而好學(xué)，不恥下問(wèn)，是以謂之文也。zǐwèizǐchǎnyǒujūnzǐzhīdàosìyānqíxíngjǐyěgōng子謂子產(chǎn)，有君子之道四焉：其行己也恭，qíshìshàngyějìngqíyǎngmínyěhuìqíshǐmínyěyì其事上也敬，其養(yǎng)民也惠，其使民也義。zǐyuēyànpíngzhòngshànyǔrénjiāojiǔérjìngzhī子曰：晏平仲，善與人交，久而敬之。zǐyuēzāngwénzhòngjūcàishānjiézǎozhuóhérúqízhìyě子曰：臧文仲居蔡，山節(jié)藻梲，何如其知也。zǐzhāngwènyuēlìngyǐnzǐwénsānshìwéilìngyǐnwúxǐsèsān子張問(wèn)曰：令尹子文，三仕為令尹，無(wú)喜色，三已zhīwúyùnsèjiùlìngyǐnzhīzhèngbìyǐgàoxīnlìngyǐnhérú之，無(wú)慍色；舊令尹之政，必以告新令尹，何如zǐyuēzhōngyǐyuērényǐhūyuēwèizhīyāndéréncuīzǐshì子曰：忠矣。曰：仁矣乎曰：未知，焉得仁。崔子弒qíjūnchénwénzǐyǒumǎshíshèngqìérwéizhīzhìyútābāng齊君，陳文子有馬十乘，棄而違之，至于他邦，zéyuēyóuwúdàfucuīzǐyěwéizhīzhīyībāngzéyòuyuē則曰：猶吾大夫崔子也。違之，之一邦，則又曰：yóuwúdàfucuīzǐyěwéizhīhérúzǐyuēqīngyǐyuērén猶吾大夫崔子也。違之，何如子曰：清矣。曰：仁yǐhūyuēwèizhīyāndérén矣乎曰：未知，焉得仁。jìwénzǐsānsīérhòuxíngzǐwénzhīyuēzàisīkěyǐ季文子三思而后行，子聞之，曰：再,斯可矣。zǐyuēnìngwǔzǐbāngyǒudàozézhìbāngwúdàozéyúqízhì子曰：寧武子，邦有道則智，邦無(wú)道則愚；其知kějíyěqíyúbùkějíyě可及也，其愚不可及也。zǐzàichényuēguīyúguīyúwúdǎngzhīxiǎozǐkuángjiǎn子在陳，曰：歸歟歸歟！吾黨之小子狂簡(jiǎn)，fěiránchéngzhāngbùzhīsuǒyǐcáizhī斐然成章，不知所以裁之。zǐyuēbóyíshūqíbúniànjiùèyuànshìyòngxī子曰：伯夷、叔齊，不念舊惡，怨是用希。zǐyuēshúwèiwēishēnggāozhíhuòqǐxiānyānqǐzhūqílínér子曰：孰謂微生高直，或乞酰焉，乞諸其鄰而yǔzhī與之。zǐyuēqiǎoyánlìngsèzúgōngzuǒqiūmíngchǐzhīqiūyìchǐ子曰：巧言、令色、足恭，左丘明恥之，丘亦恥zhīnìyuànéryǒuqírénzuǒqiūmíngchǐzhīqiūyìchǐzhī之；匿怨而友其人，左丘明恥之，丘亦恥之。yányuānjìlùshìzǐyuēhégèyáněrzhìzǐlùyuēyuàn顏淵、季路侍。子曰：盍各言爾志。子路曰：愿chēmǎyìqīngqiúyǔpéngyǒugòngbìzhīérwúhànyányuānyuēyuàn車馬衣輕裘，與朋友共，敝之而無(wú)憾。顏淵曰：愿wúfáshànwúshīláozǐlùyuēyuànwénzǐzhīzhìzǐyuē無(wú)伐善，無(wú)施勞。子路曰：愿聞子之志。子曰：老zhěānzhīpéngyǒuxìnzhīshàozhěhuáizhī者安之，朋友信之，少者懷之。zǐyuēyǐyǐhūwúwèijiànnéngjiànqíguòérnèizìsòngzhěyě子曰:已矣乎!吾未見(jiàn)能見(jiàn)其過(guò),而內(nèi)自訟者也。zǐyuēshíshìzhīyìbìyǒuzhōngxìnrúqiūzhěyānbùrúqiū子曰：十室之邑，必有忠信如丘者焉，不如丘zhīhàoxuéyě之好學(xué)也。第六章論語(yǔ)雍也篇zǐyuēyōngyěkěshǐnánmiàn子曰：雍也可使南面。zhònggōngwènzǐsāngbózǐzǐyuēkěyějiǎnzhònggōngyuējū仲弓問(wèn)子桑伯子。子曰：可也，簡(jiǎn)。仲弓曰：居jìngérxíngjiǎnyǐlínqímínbúyìkěhūjūjiǎnérxíngjiǎn敬而行簡(jiǎn)，以臨其民，不亦可乎。居簡(jiǎn)而行簡(jiǎn)，wúnǎitàijiǎnhūzǐyuēyōngzhīyánrán無(wú)乃大簡(jiǎn)乎。子曰：雍之言然。āigōngwèndìzǐshúwéihàoxuékǒngzǐduìyuēyǒuyánhuízhě哀公問(wèn)：弟子孰為好學(xué)孔子對(duì)曰：有顏回者h(yuǎn)àoxuébùqiānnùbúèrguòbúxìngduǎnmìngsǐyǐjīnyězéwū好學(xué),不遷怒,不貳過(guò),不幸短命死矣:今也則亡,wèiwénhàoxuézhěyě未聞好學(xué)者也。zǐhuáshǐyúqírǎnzǐwéiqímǔqǐngsùzǐyuēyǔzhīfǔ子華使于齊，冉子為其母請(qǐng)粟。子曰：與之釜。qǐngyìyuēyǔzhīyǔrǎnzǐyǔzhīsùwǔbǐngzǐyuēchìzhī請(qǐng)益，曰：與之庾。冉子與之粟五秉。子曰：赤之shìqíyěchéngféimǎyìqīngqiúwúwénzhīyějūnzǐzhōujíbú適齊也，乘肥馬，衣輕裘；吾聞之也，君子周急不jìfù繼富。yuánsīwéizhīzǎiyǔzhīsùjiǔbǎicízǐyuēwúyǐyǔ原思為之宰，與之粟九百，辭。子曰：毋，以與ěrlínlǐxiāngdǎnghū爾鄰里鄉(xiāng)黨乎。zǐwèizhònggōngyuēlíniúzhīzǐxīngqiějiǎosuīyùwùyòng子謂仲弓曰：犁牛之子，骍且角，雖欲勿用，shānchuānqíshězhū山川其舍諸。zǐyuēhuíyěqíxīnsānyuèbùwéirénqíyúzérìyuè子曰：回也，其心三月不違仁，其余，則日月zhìyānéryǐyǐ至焉而已矣。jìkāngzǐwènzhòngyóukěshǐcóngzhèngyěyúzǐyuēyóuyě季康子問(wèn)：仲由可使從政也歟子曰：由也guǒyúcóngzhènghūhéyǒuyuēcìyěkěshǐcóngzhèngyěyúyuē果，于從政乎何有曰：賜也可使從政也歟曰：cìyědáyúcóngzhènghūhéyǒuyuēqiúyěkěshǐcóngzhèngyěyú賜也達(dá),于從政乎何有曰:求也可使從政也歟yuēqiúyěyìyúcóngzhènghūhéyǒu曰：求也藝，于從政乎何有。jìshìshǐmǐnzǐqiānwéibìzǎimǐnzǐqiānyuēshànwèiwǒcí季氏使閔子騫為費(fèi)宰。閔子騫曰：善為我辭yānrúyǒufùwǒzhězéwúbìzàiwènshàngyǐ焉。如有復(fù)我者，則吾必在汶上矣。bóniúyǒujízǐwènzhīzìyǒuzhíqíshǒuyuēwángzhīmìngyǐ伯牛有疾，子問(wèn)之，自牖執(zhí)其手，曰：亡之命矣fúsīrényěéryǒusījíyěsīrényěéryǒusījíyě夫。斯人也而有斯疾也，斯人也而有斯疾也。zǐyuēxiánzāihuíyěyìdānshíyìpiáoyǐnzàilòuxiàng子曰：賢哉，回也。一簞食，一瓢飲，在陋巷，rénbùkānqíyōuhuíyěbùgǎiqílèxiánzāihuíyě人不堪其憂?；匾膊桓钠錁?lè)。賢哉，回也。rǎnqiúyuēfēibùyuèzǐzhīdàolìbùzúyězǐyuēlì冉求曰：非不悅子之道，力不足也。子曰：力bùzúzhězhōngdàoérfèijīnrǔhuà不足者，中道而廢，今汝畫。zǐwèizǐxiàyuērǔwéijūnzǐrúwúwéixiǎorénrú子謂子夏曰：汝為君子儒，無(wú)為小人儒。zǐyóuwéiwǔchéngzǎizǐyuērǔdérényāněrhūyuēyǒu子游為武城宰。子曰：汝得人焉耳乎曰：有tántáimi